De Mensenredder

Op acht december 1925 werd er overal in Weststellingwerf al druk geschaatst. In Nijenholtpade bond men ook de ijzers onder. Er was een hardrijderij georganiseerd op de rivier de Tjonger. Onder het publiek waren drie echtparen. Allemaal jong en prima schaatsers.

In een korte pauze tussen de ritten door besloten ze met z’n zessen ook de baan op te gaan. Op een zwak stuk zakten ze door het ijs. Een aantal mensen probeerde, liggend op het ijs de mensen te redden door hen stokken toe te steken. De drenkelingen echter grepen zich aan elkaar vast en schreeuwden om hulp. 

Op dat moment ging Johannes Visser uit Nijenholtpade pardoes het wrak in. Hij sloeg de drenkelingen uit elkaar en wist de één na de ander half op het ijs te krijgen, waar anderen met behulp van stokken en jassen hen naar de oever trokken.

Driemaal moest Johannes duiken om een drenkeling onder het ijs vandaan te halen. Als laatste werd hij zelf uit het wrak getrokken. 

Zwaar gewond aan zijn hand door de scherpe randen van het ijs moest hij worden verbonden, voordat hij net als de anderen werd afgevoerd naar de warme kachel.

Uiteraard was Johannes Visser de held van de dag in Nijenholtpade, waar zijn moedig optreden nog wekenlang het gesprek van de dag was.

De zes mensen, die uit het wak gehaald waren, brachten de volgende dag een bezoek aan hun redder. Ze wilden hem een geldelijke beloning aanbieden. De mensenredder stelde hun komst zeer op prijs, maar een beloning wilde hij niet aanvaarden. Later probeerden ze het opnieuw met het voorstel een mooie stoel voor hem te kopen. Ook dat wees hij af, omdat het een gift was. Uiteindelijk lieten ze een medaille maken, waarin de namen van de geredden waren gegrift. Dat was een eerbetoon en daar was hij trots op. Het kleinood droeg hij altijd bij zich in zijn beurs. 

Ook aan anderen was de daad niet ongemerkt voorbijgegaan en op 31 december 1925 verscheen het bericht, dat het Carnegie Heldenfonds had besloten hem een getuigschrift in een lijst en een bedrag van 100 gulden toe te kennen. De kranige redder, die indertijd elke geldelijk beloning weigerde, zal deze onderscheiding zeker niet kunnen afwijzen, zo eindigde het bericht.

Lees hier over het zwembad in Nijeholtpade dat Johannes Visser in eigen beheer had opgericht:

http://www.aukjeshobbys.nl/449448441