Melkbrigadiertje

De Melkbrigade was in de jaren vijftig een reclamecampagne van het Nederlands Zuivelbureau. Omdat de export van melk stagneerde en er een overschot was, werd er een campagne bedacht om de Nederlanders meer melk te laten drinken.

Men richtte zich vooral op de jeugd en de schoolmelk werd geintroduceerd. Natuurlijk was ik Melkbrigadiertje en wat dat voor mij betekende lees je hieronder. 

Het is één van de meest succesvolle reclamecampagnes ooit.

Melkbrigadiertje

Een melkkoker

Melk drinken was heel belangrijk in de jaren vijftig. De melkboer kwam nog met een kar in de straat. Mijn moeder ging met een pannetje naar beneden en de melkboer schepte met een sleef de melk in de pan. Als moeder weer boven was, moest de melk eerst worden gekookt in een melkkoker.

Als kind moest je minstens driekwart liter melk per dag drinken, want daar werd je groot en sterk van. Er was een slagzin: “Melk is goed voor elk”. Ik zei er dan altijd achteraan:”Maar niet voor Jan, want die plast ervan!” 

schoolmelk op een postzegel

Toen ik op de lagere school B in Steenwijk zat, werd er voor het eerst schoolmelk uitgedeeld. Ik herinner me dat er een melkboer op school kwam, die kratten met melk afleverde.

Er moesten elke dag twee jongens bij toerbeurt de meester of juffrouw helpen om de kratten binnen te halen en naast de kachel te zetten. Twee meisjes moesten de flesjes ronddelen. 

Doppen van melk-karnemelk en yoghurtflessen

Op die flesjes zaten aluminium doppen. Mijn katholieke buurmeisje verzamelde de doppen voor de missie en de protestante buurjongen voor de zending. 

Zo konden de arme negertjes in Afrika onderwijs krijgen over God en de Bijbel. Ik dacht dat we ze beter de melk konden geven in plaats van de lege doppen. Ik zat op een openbare school en wat ze daar met de doppen deden, weet ik niet.

Mijn vriendje Erik en ik gingen langs de deuren bij ons in de buurt en vroegen de bewoners of ze de doppen voortaan wilden bewaren voor de blindengeleidehonden.

We stuurden de verzamelden doppen op naar Amsterdam, want daar leiden ze de honden op en daar hadden ze onze aluminium doppen voor nodig. Wat de honden met die doppen deden, interesseerde me niet echt. Ik vond het gewoon leuk om met Erik op pad te gaan. 

De melk die je in de klas dronk was niet voldoende, want daarmee kwam je niet aan driekwart kan de man. Ik werd net als veel kinderen lid van de M-brigade.

Van de melkboer kreeg ik een logboek, dat ik bij moest houden. Daar schreef ik elke dag heel minutieus in, hoeveel extra bekers melk ik die dag had gedronken. 

Nadat ik dertig extra bekers had gedronken, moesten mijn ouders het logboek ondertekenen en daarna stuurden ze het naar het Zuivelbureau. Een week later kwam de beloning. Een embleem met een letter M, dat je op je jas moest naaien. Dat ging mijn moeder te ver, ze hield niet van emblemen op jassen. 

Ze naaide het op de mouw van mijn vestje. Wat was ik trots dat ik nu ook M-brigadiertje was. En wat was ik ‘s maandags chagrijnig als mijn vestje in de was zat. Dat ik volgens mijn moeder op die dag ook gewoon M-brigadiertje was, troostte me maar een beetje.

Hieronder heb ik wat leuke filmpjes geplaatst.

Schoolmelk

Donald Jones

Joris Driepinter

Terug naar de beginpagina

Klik op onderstaande link als je terug wilt naar de beginpagina:  http://www.aukjeshobbys.nl/133528213