Donald Duck

De bladenman die elke week langskwam om mijn moeder de Margriet te bezorgen kwam op een dag met iets nieuws. “Voor uw kleintjes mevrouw, een nieuw blad en het heet Donald Duck”. Mijn moeder vroeg wat het moest kosten. “Dit nummer is helemaal gratis, een cadeautje van Margriet”.

Niet alle pagina’s waren in kleur en de zwart wit pagina’s mocht ik met kleurpotlood inkleuren. De volgende week besloot mijn moeder een abonnement te nemen. Ze vond het leerzaam voor mijn broer, die binnenkort naar de grote school ging, dan kon hij vast woordjes leren. 

Er waren ook kinderen die de Donald Duck niet mochten lezen van hun ouders. Ze hadden de Kris Kras, waar allemaal leerzame en saaie onderwerpen in stonden. Ik vond het zo zielig voor die kindertjes. Het waren de zelfde kinderen, die ook altijd eerst een boterham met kaas moesten eten en dan met zoet. Wij mochten op zondagochtend altijd kiezen uit blokjes of staafjes. 

Blokjes betekende dat de boterham in vier ongeveer gelijke vierkantjes werd verdeeld. Bij staafjes waren het vier gelijke langwerpige stukjes. Op elke deel mochten we ander broodbeleg gebruiken, Bebogeen, kokosbrood, vlokken, muisjes of pindakaas.

Mijn moeder las elke avond voor uit Dick Trom. En als het boek uit was begonnen ze weer opnieuw. De Donald Duck was een mooie afwisseling. Zij kon de verhalen voorlezen en wij konden gelijk de plaatjes bekijken. 

Toen ik later zelf kon lezen was het altijd vechten met mijn broer wie als eerste de Donald Duck mocht hebben. Natuurlijk won mijn broer en omdat hij de oudste was, besloot mijn moeder dat hij hem voortaan als eerste mocht lezen. Ze zei tegen mij: “Jij bent de jongste, dus wees jij de verstandigste”. Ik voelde wel dat die redenering niet klopte, maar ik heb me er maar bij neergelegd.