Optreden voor 25 cent

Als je afscheid nam van de lagere school was het de gewoonte dat er een avond georganiseerd werd voor de ouders, leerkrachten en leerlingen. Alle zesdeklassers deden dan iets. Een toneelstukje, een liedje of een voordracht. Ik zou een stukje piano spelen. Het werd Les plaints du poupée (het klagen van een pop) van César Franck.

Mijn vader had gezegd, dat ik een kwartje kreeg als ik het die avond foutloos zou spelen. Ik oefende eindeloos op dat stukje, want een kwartje was heel wat in die tijd voor een kind van elf jaar. Het is nu ongeveer tien eurocent. Ik presteerde het om het die avond inderdaad foutloos te spelen. Na afloop liep ik meteen naar mijn vader en het eerste wat ik zei was: "Krijg ik nu mijn kwartje?" Soms kom ik het muziekstukje weer tegen en als ik het speel, maak ik altijd wel ergens een foutje en zeg dan bij mezelf; potverdorie weer geen kwartje verdiend.

Dit verhaal is geschreven door Christine van der Wilden em speelt zich af in de jaren vijftig. Wil je meer verhalen van Christine lezen ga dan naar: Mijn verhalen en vervolgens naar Het Dorp, Vermoorde onschuld, Fraude! en Bont! Bij al haar verhalen heb ik bijpassende foto's en filmpjes geplaatst. Veel lees en kijkplezier!

Renée 02.03.2016 07:59

Best een moeilijk stukje voor een 11 jarige!