Dat is inderdaad zo gegaan, maar onder voorwaarde dat Visser de bij het gemaal staande woning dan zou verlaten. Bij sollicitaties zou het waterschap die dan kunnen aanbieden. Zo gebeurde het ook. Paulus ging verhuizen
naar de Rijksstraatweg. Het werk aan het waterschap viel hem zwaar. Hij werd nu machinist, die de gemalen moest starten of stoppen wanneer dat nodig was en hij moest ze ook onderhouden. Dat vroeg niet de volledige werkdag, maar zijn nieuwe woning was al jaren
een keuterboerderij en ook dat vak was hem niet vreemd, ondanks het feit dat zijn vader Jouk Visser, schipper als beroep had en Paulus op het schip geboren was.
Maar Paulus was een buitenbeentje. Hij had: “ín
fin mear as in bears”, zeggen ze boven de Tjonger. Hij had een streepje meer meegekregen in het leven. Hij wilde meer van het leven maken en hij kon er ook meer van maken. Maar voor zijn ideeën moest hij een vrij man zijn. Zijn nieuwe woonstee gaf
hem daarvoor de kans en die wilde hij uitbuiten. Jarenlang combineerde hij de zorg voor de gemalen met het beheer van de boerderij en het zwembad. Vanaf de boerderij liep een smal paadje langs de Linde. Daarover moest hij lopen, want voor fietsen was het te
smal en vaak te modderig.
Omdat ook vaak ‘s nachts werd gemalen, werd er een ledikant in het grote gemaal gezet, waarin Paulus de nacht kon doorbrengen. Vooral in de herfst was dat vaak het geval en wanneer
storm en regen over de kale vlakten van de polders raasden, was het buiten het bed in het gemaal een koude bedoening. Paulus schreef aan het bestuur een verzoek om verwarming in het gebouwtje aan te brengen. Na veel geharrewar, omdat er nog steeds sprake was
van overname door een groter waterschap, werd er een hoekje afgeschut, waar zijn bed net in kon staan. De kosten voor het materiaal waren vijf gulden. Er kwam een elektrisch kacheltje van zeven gulden. Het was behelpen en hij was niet te benijden. Op 25 mei
1948 bleek op de bestuursvergadering dat er een definitieve ontslagaanvraag van Paulus Visser was ontvangen. Hem werd per 1 augustus 1948 eervol ontslag verleend. Als dank en waardering voor zijn werk werd hem een makkelijk zittende fauteuil aangeboden.