Zwemmen in de Zaan

Weer zo'n prachtig verhaal van Dick Bakker. Hij haalt herinneringen op over de zwemlessen en het zwemmen in de vorige eeuw. Hij wil zijn ervaringen graag met je delen. Hier volgt zijn verhaal over het zwembad aan de Voorzaan in Zaandam.

De eerste schoolzwemlessen kregen we in de 3e klas in het open zwembad op het eiland in de Voorzaan. Een geweldig groot bad met een pierebad, een tweede bad en een derde bad van wel 20 meter breed en 50 meter lang. Boven het pierebad hingen aan een paar balken rubber lussen waar je in moest hangen.

Vaak lidderend van de kou voerden we dan zwembewegingen uit, die de badmeester ons via een roeptoeter toe brulde. Iets van voor, zij, achter, spreiden en sluiten.

Was je zover dat je kon zwemmen, dan werd er proefzwemavond gehouden. Hele families kwamen kijken hoe de leerling van de drie gekleed in het water sprong en het 50 meter lange bad overzwom. Een kostelijk voorval was toen een jongen al enige tijd op de plank heen en weer liep en ondanks aanmoedigingen van het publiek niet durfde springen.

Zijn vader kon het niet langer aanzien en stormde de trap en de plank op. Zoonlief greep zich aan vader vast, die wankelde en samen duikelden ze van de plank af. De zoon begon nu dapper aan zijn 50 meter en badmeester Bellaart sprong in zijn witte pak te water om de vader te redden. De vader kon zelf niet zwemmen.

Na geslaagd te zijn kreeg je een speldje en mocht je voortaan in het derde zwemmen. Het bad had ook een zonnedek afgeschermd met een glazen wand. Met je handdoek lag je uit de wind heerlijk te zonnen op het beton. Ieder seizoen hadden mijn broer en ik een abonnement en gingen iedere dag uit school in een ren naar het gratis gemeentepontje aan de kade.

Soms was het pontje al los van de steiger en sprongen we er nog op. Iets wat de pontbaas niet kon waarderen. Aan de ingang van het bad stond een schoolbord met daarop de bovenlucht en water temperatuur.

De duiktoren was indrukwekkend met een drie, zes en negen meter hoge mogelijkheid. Die negen meter was wel griezelig hoog. Je besefte het pas goed na het laatste trapje en je daar in de wind naast de vlaggenmast stond. Iedereen keek naar je en voor je eer kon je niet meer terug.

Je handen op het hekje, kijkend over de haven en naar beneden, waar het derde bad een stuk kleiner leek. Nog een keer goed kijken of er niemand onder zwom af de speelbalk en het vlot er niet dreven en dan...springen.

De val eindeloos en dan armen stijf langs het lichaam en benen gesloten schoot je het water in. Meteen benen spreiden om af te remmen en nog zat je met je voeten in de prutbodem. Duiken durfde ik niet van die hoogte. Broer Wim wel, voor een bioscoopje.

Over de openluchtzwembaden in de Zaanstreek stelde Peter Roggeveen een boek samen. Het heet Aan de hengel

Het bevat veel foto's. Het nog te koop bij Bol.com. Voor meer informatie klik je hier